Ha! A co by było gdyby okazało się, że najseksowniejsza modelka z Aniołków Victoria’s Secret, na co dzień jest ... Donaldem Trupmem. I tak jak to czyni Przemek Kossakowski w swym programie "Być jak..", przebiera się ona za Trumpa i staje się niemiłym i gburowatym człowiekiem...
...na samą myśl ciarki przechodzą ;)

Ha! A co by było gdyby okazało się, że najseksowniejsza modelka z Aniołków Victoria’s Secret, na co dzień jest ... Donaldem Trupmem. I tak jak to czyni Przemek Kossakowski w swym programie "Być jak..", przebiera się ona za Trumpa i staje się niemiłym i gburowatym człowiekiem...
...na samą myśl ciarki przechodzą ;)

Wyobraźcie sobie sytuację:
Standardowe śląskie blokowisko, wszędzie szarości, gdzieniegdzie pomiędzy socjalistycznymi budynkami przenika jakiś cień; właśnie w takich warunkach poznajemy naszego bohatera. Jest ubrany w dres, ma zarzucony na oczy kaptur, standardową postawę sugerującą iż lepiej do niego nie podchodzić bez wyraźnego powodu. Wtem nasz bohater wyjmuje coś z kieszeni, ale nie jest to paczka papierosów lecz dwa kawałki instrumentu, które po złożeniu dają flet. Zgadliście nasz przyjaciel jest: flecistą. Potrzebuje sekund by szare blokowisko zmieniło się w zupełnie nieracjonalną scenę, równie artystyczną jak muzyka którą tworzy. Brzmi to bardziej niezwykle niż gdyby wziął do ręki łuk i zaczął strzelać niczym Legolas. :)

Wyobraźcie sobie sytuację:
Standardowe śląskie blokowisko, wszędzie szarości, gdzieniegdzie pomiędzy socjalistycznymi budynkami przenika jakiś cień; właśnie w takich warunkach poznajemy naszego bohatera. Jest ubrany w dres, ma zarzucony na oczy kaptur, standardową postawę sugerującą iż lepiej do niego nie podchodzić bez wyraźnego powodu. Wtem nasz bohater wyjmuje coś z...

Codziennie rano o ósmej, na chodniku obok piekarni "Rumiana bułeczka", można było ujrzeć dość korpulentnego, średniej wysokości staruszka. Nieodłącznym elementem jego wizerunku była drewniana laska nieco pogryziona przez korniki oraz kraciasta siatka na zakupy, w której mężczyzna nosił świeżo kupione pieczywo. Na jego "szpakowatym" nosie, osadzone były okulary o grubych szkłach, niechlujnie posklejane taśmą z prawej strony. Mężczyzna odziany był w skórzaną kurtkę i niekomponujące się z resztą ubioru spodnie moro. Pan Janusz (bo tak miał na imię) nie znosił chuligaństwa i złośliwych zaczepek często do niego kierowanych. Postanowił dać temu kres. Wiedział, że rano w drodze do piekarni mijać go będzie dwoje niesfornych nastolatków na niezadbanych i zniszczonych skuterach. Wiedział też, że będą naśmiewać się z jego wyglądu i sposobu poruszania się. Ta sytuacja powtarzała się notorycznie. Kiedy nadszedł oczekiwany dzień, a pan Janusz był już w drodze do piekarni, usłyszał zza swoich pleców znajomy śmiech.
-Ej, staruchu, może się pościgamy? hehe! - wydukał młodociany prześladowca pana Janusza.
-Dzisiaj 18:00 - tor wyścigowy!- dodał drugi z szyderczym uśmiechem na twarzy.
Dochodziła 18:00. Pan Janusz pomimo złego samopoczucia pojawił się w ustalonym miejscu na swoim Kawasaki ninja zx9r w stroju motocyklisty. Kiedy nadjechali jego prześladowcy, z daleka widać było ich zdziwione miny. Już wiadomo było kto wygrał.

Codziennie rano o ósmej, na chodniku obok piekarni "Rumiana bułeczka", można było ujrzeć dość korpulentnego, średniej wysokości staruszka. Nieodłącznym elementem jego wizerunku była drewniana laska nieco pogryziona przez korniki oraz kraciasta siatka na zakupy, w której mężczyzna nosił świeżo kupione pieczywo. Na jego "szpakowatym" nosie, osadzone były okulary o grubych...

Gdy idzie chodnikiem, ludzie patrzą na nią z lękiem.
Jakaś kobieta mijając ją szepcze do swego dziecka tak, by ona również to usłyszała: „Sekta”.
Innym razem starszy pan zatrzymuje ją i zaczyna opowiadać o potrzebie nawrócenia.
Czasem ktoś na jej widok uczyni po kryjomu znak krzyża.
Eliza. Dziewczyna w obszernej skórzanej kurtce, czarnej koszulce z nazwą jej ulubionego zespołu, bojówkach i glanach, z pieszczochami wokół nadgarstków.
Tak, jej ulubionym kolorem jest czarny. Ale w jej spojrzeniu nie ma cienia mroku.
Tak, słucha metalu. Ale również muzyki klasycznej i filmowej.
Tak, jest outsiderką. Ale jest też życzliwa i uczynna.
Tak, jest zbuntowana. Ale jest to bunt konstruktywny. Bunt wobec zła i nieprawości.
Nie, nie jest satanistką. Zamiast naszyjnika z pentagramem nosi na palcu różaniec i co niedzielę chodzi do kościoła.
Nie, nie jest leserką. To najlepsza uczennica w klasie, ambitna i inteligentna.
Nie, nie jest pozbawioną uczuć twardą sztuką. W głębi duszy jest niepoprawną romantyczką i wrażliwą dziewczyną, która marzy o prawdziwej miłości.
Nie, nie demoluje w nocy cmentarzy. W wolnych chwilach pisze wiersze i czyta książki.
Nie, nie pije kociej krwi. Jest wolontariuszką w schronisku i kocha zwierzęta.
Nie, nie jest narkomanką, nie pije alkoholu i nie pali papierosów. Od wszelkich używek trzyma się z daleka i dba o swoje zdrowie.

Gdy idzie chodnikiem, ludzie patrzą na nią z lękiem.
Jakaś kobieta mijając ją szepcze do swego dziecka tak, by ona również to usłyszała: „Sekta”.
Innym razem starszy pan zatrzymuje ją i zaczyna opowiadać o potrzebie nawrócenia.
Czasem ktoś na jej widok uczyni po kryjomu znak krzyża.
Eliza. Dziewczyna w obszernej skórzanej kurtce, czarnej koszulce z nazwą jej ulubionego...

Złotowłosa nie miała przyjaciół.Tylko te trzy chamskie miśki. Śmierdziały, bekały i pochłaniały wszystko na swej drodze, łącznie ze stołem. Nie miała pałacu , księżniczek Disneya też nie przypominała. Nie nosiła błyszczących sukni , tylko brudną dziecięcą sukienkę. Nigdy nie poznała mężczyzny, nikogo bez futra . Marzyła o księciu , takim , który uratował Kopciuszka. Jego bicepsy przyprawiały niejedną o palpitację serca.
Poczuła smrodliwy wyziew tuż za uchem . Łóżka też nie posiadała ,dzieliła je z kosmatym człekokształtnym stworem. Jak długo jeszcze będzie w stanie znosić te okropieństwa ? Nie mogła liczyć na karoce z dyni , ani włosy Roszpunki . Nigdy nie usłyszy - żyła długo i szczęśliwie .
Life is brutal , and full of zasadzkas.
Przykre , prawda ?;)

Złotowłosa nie miała przyjaciół.Tylko te trzy chamskie miśki. Śmierdziały, bekały i pochłaniały wszystko na swej drodze, łącznie ze stołem. Nie miała pałacu , księżniczek Disneya też nie przypominała. Nie nosiła błyszczących sukni , tylko brudną dziecięcą sukienkę. Nigdy nie poznała mężczyzny, nikogo bez futra . Marzyła o księciu , takim , który uratował Kopciuszka. Jego...

Od kiedy pamiętał miał tatuaże. Zaczął się dziarać w wieku 18 lat, jego pierwszym tatuażem był wizerunek matki, która zginęła, gdy miał 10 lat. Zrobił go sobie na ramieniu, na tyle nisko by żaden T-shirt go nie zasłaniał. Również od tego czasu jego stosunki z ojcem coraz bardziej się rozluźniały. Ojciec nie rozumiał, że te tatuaże to jego własny sposób na wyrażenie siebie.
- Co sobie ludzie pomyślą?! Będą plotkować, że jesteś byłym więźniem… - Mawiał nie razi i nie dwa.
A on i tak robił sobie kolejne obrazki i kolejne. I faktycznie, słowa ojca się ziściły. Gdy mijał obcych ludzi na ulicy, słyszał jak szepczą między sobą, że jest więźniem, że pewnie ćpa, że jest agresywny i że lepiej na niego uważać. Pewnego dnia na jego osiedle wprowadziła się nowa lokatorka, wyglądała na mniej więcej 18 lat i była brunetką. Przykuwała wzrok każdego swoją urodą. Jednak on nie podchodził do niej, bo obawiał się, że również i ta choć ładna dziewczyna, może myśleć stereotypami. Tak się złożyło, że któregoś dnia wracał ze szkoły, widział ją z daleka, przechodziła właśnie przez ulicę, kiedy z zakrętu wypadł szybko samochód i uderzył w nią mocno. Szybko podbiegł do jej ciała na poboczu i zaczął udzielać pierwszej pomocy. Przechodzący obok sąsiad krzyknął:
- Zostaw ją!
- Ja chcę jej pomóc, robię masaż serca, może Pan wezwać karetkę?
- Powiedziałem zostaw ją. Pewnie ją okradniesz, Twoje tatuaże wskazują na mroczną przeszłość…
- Mroczną?! Była mroczna, bo moja matka odeszła, gdy miałem tylko 10 lat. Od tamtego czasu robię te tatuaże, nie byłem nigdy w wiezieniu, a teraz może Pan wezwać tę cholerną karetkę?
Sąsiad chwilę patrzył na tego młodego chłopaka i w końcu wyciągnął z kieszeni telefon i zadzwonił na karetkę. Zrozumiał jednocześnie, że nie warto myśleć stereotypowo, bo jest to krzywdzące dla innych ludzi.

Od kiedy pamiętał miał tatuaże. Zaczął się dziarać w wieku 18 lat, jego pierwszym tatuażem był wizerunek matki, która zginęła, gdy miał 10 lat. Zrobił go sobie na ramieniu, na tyle nisko by żaden T-shirt go nie zasłaniał. Również od tego czasu jego stosunki z ojcem coraz bardziej się rozluźniały. Ojciec nie rozumiał, że te tatuaże to jego własny sposób na wyrażenie siebie.
...

Anioł o imieniu BETA. Kiedyś bardzo chciała być kimś innym dlatego tak nazwał ją Bóg. Jest rudowłosa z piegami na twarzy o pięknych zielonych oczach. Kocha i szanuje naturę. Uwielbia spać na drzewach i robić psikusy zwierzętom. Ma jeszcze coś..coś co wyróżnia ją spośród innych aniołów - pisze wiersze które publikuje w internecie. Ile razy spotkaliście się z podpisem autor nieznany? No właśnie to ten rudy loczek.

Anioł o imieniu BETA. Kiedyś bardzo chciała być kimś innym dlatego tak nazwał ją Bóg. Jest rudowłosa z piegami na twarzy o pięknych zielonych oczach. Kocha i szanuje naturę. Uwielbia spać na drzewach i robić psikusy zwierzętom. Ma jeszcze coś..coś co wyróżnia ją spośród innych aniołów - pisze wiersze które publikuje w internecie. Ile razy spotkaliście się z podpisem autor...

W dzień spokojna starsza pani, miła pomocna, i cały czas siedzi w bujanym fotelu słuchając muzyki klasycznej i ogląda telewizor lub robi na drutach, a w nocy zamienia się w najlepszego DJ-a w mieście znana jako Tamara, nikt nie widział jej twarzy bo chowa się w bluzie z kapturem, wkońcu każdy kto by ją widział nie uwierzyłby, tak więc nikt nie zna jej prawdziwej tożsamości.

W dzień spokojna starsza pani, miła pomocna, i cały czas siedzi w bujanym fotelu słuchając muzyki klasycznej i ogląda telewizor lub robi na drutach, a w nocy zamienia się w najlepszego DJ-a w mieście znana jako Tamara, nikt nie widział jej twarzy bo chowa się w bluzie z kapturem, wkońcu każdy kto by ją widział nie uwierzyłby, tak więc nikt nie zna jej prawdziwej tożsamości.

-Może ci pomóc? - zapytał chłopak zbliżający się do drzwi.
-Ja nie mam sprawnych nóg a ty chyba mózgu! Widzisz, że sobie radzę - oburzyła się Wika i szybko wjechała do środka.
Ledwie pojawiła się na szkolnym korytarzu, tłum uczniów rozstąpił się w mgnieniu oka robiąc jej przejście.
-A co to? Prezydent przyjechał? Darujcie sobie. Tu by się zmieściło kilka takich wózków, nie tylko mój - syknęła.
Od wypadku minął już prawie rok. W tym czasie Wika zmieniła się nie do poznania. Wszyscy jej znajomi uważali, że nie da się z nią nawet porozmawiać. Stała się nieznośna jakby za to co się stało obwiniała cały świat. ,,Chyba wstąpił w nią istny diabeł" - mówiono. Obrażała się bez powodu i nie szczędziła przykrych uwag.
Nikt nie wiedział, że Wika woli być postrzegana jako wredna dziewczyna niż darzona przede wszystkim litością. Straciła nie tylko sprawność, ale też chłopaka, którego ta sytuacja przerosła.
Miała jedna na tyle sił, by pomagać innym. Po szkole jeździła do schroniska. Pomagała w opiece nad chorymi zwierzętami, organizowała żywność itp. ,,Ja sobie poradzę i tak miałam dużo szczęścia. Przeżyłam i mam opiekuńczych rodziców. Może nawet kiedyś będzie jak dawniej. Te niewinne istoty bez pomocy i ofiarności innych nie przeżyją. Mam dług do spłacenia" - powtarzała sobie wielokrotnie.
,,Anioł nie dziewczyna" - mawiano w schronisku.

-Może ci pomóc? - zapytał chłopak zbliżający się do drzwi.
-Ja nie mam sprawnych nóg a ty chyba mózgu! Widzisz, że sobie radzę - oburzyła się Wika i szybko wjechała do środka.
Ledwie pojawiła się na szkolnym korytarzu, tłum uczniów rozstąpił się w mgnieniu oka robiąc jej przejście.
-A co to? Prezydent przyjechał? Darujcie sobie. Tu by się zmieściło kilka takich wózków,...